İlk benim yüzüme rastladınız, en eskisiyim buranın,
Karnıyım dünyanın. Yeryüzünün ağrısı bendedir.
Kum ve kayaç benim.

Issızlık bilgisiyim ben, sessizlik bilgisi.
Dumanın ve kalmanın büyük planıyım.

Her şeyi gördüm, her şeyi.
Suyun gidişini, ağacın çiçeklenişini.
Tekrar tekrar gördüm ben daha da görürüm.
Büyük Zaman, benim.

Denizler dalgalar dövdü beni,
sert rüzgârlar yurt bildi zirvelerimi.
Kırıldım, söküldüm, ufalandım;
döndüm bitiştim tekrar kendime
açsan, kırsan, baksan;
bütün yeryüzü, her zerremde.

Taş taşıdım, içim kendimden yorgun benim,
dilim çok uzun bir yankı.
En eskisiyim ben buranın.

Taş,Birhan Keskin